تشخیص سندرم استفراغ دوره ای می تواند دشوار باشد. آزمایش خاصی برای تایید تشخیص وجود ندارد و استفراغ نشانه بسیاری از شرایط است که ابتدا باید رد شوند.

 

 

پزشک با سؤال در مورد سابقه پزشکی کودک یا شما و انجام یک معاینه فیزیکی شروع می کند. پزشک همچنین می خواهد در مورد الگوی علائمی که تجربه می کنید بداند.

 

 

پس از آن، ممکن است توصیه کند:

• مطالعات تصویربرداری. مانند آندوسکوپی، اولتراسوند یا سی تی اسکن - بررسی انسداد در سیستم گوارش یا علائم دیگر بیماری گوارشی
• تست های حرکتی. برای نظارت بر حرکت غذا از طریق سیستم گوارش و بررسی بیماری های دارویی
• تست های آزمایشگاهی. برای بررسی مشکلات تیروئید و سایر شرایط متابولیک

 

رفتار

هیچ درمانی برای سندرم استفراغ دوره ای وجود ندارد، بیشتر کودکان تا زمانی که به سن بلوغ می رسند دیگر دچار استفراغ نمی شوند. برای کسانی که یک دوره استفراغ دوره ای را تجربه می کنند، درمان بر کنترل علائم و نشانه ها متمرکز است.

 

ممکن است برای  داروهای زیر تجویز شود:

 

• داروهای ضد تهوع
• داروهای تسکین دهنده درد
• داروهایی که اسید معده را سرکوب می کنند
• داروهای ضد افسردگی
• داروهای ضد تشنج

همان انواع داروهایی که برای میگرن استفاده می‌شوند، گاهی اوقات می‌توانند به توقف یا حتی پیشگیری از دوره‌های استفراغ کمک کنند. این داروها ممکن است برای افرادی که دوره های آنها مکرر و طولانی مدت است یا برای افرادی که سابقه خانوادگی میگرن دارند توصیه شود.

 

ممکن است برای جلوگیری از کم آبی مایعات IV داده شود. درمان بر اساس شدت و مدت علائم و همچنین وجود عوارض فردی است.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

تغییرات سبک زندگی می تواند به کنترل علائم و نشانه های سندرم استفراغ دوره ای کمک کند. افراد مبتلا به سندرم استفراغ دوره ای معمولاً نیاز به خواب کافی دارند. هنگامی که استفراغ شروع می شود، ممکن است ماندن در رختخواب و خوابیدن در یک اتاق تاریک و ساکت کمک کند.

هنگامی که مرحله استفراغ متوقف شد، نوشیدن مایعات، مانند محلول الکترولیت خوراکی (Pedialyte) یا نوشیدنی ورزشی (Gatorade، Powerade، و غیره) که با آب رقیق شده است، بسیار مهم است.

برخی از افراد ممکن است آنقدر احساس خوبی داشته باشند که بلافاصله پس از قطع استفراغ، شروع به خوردن یک رژیم غذایی معمولی کنند. اما اگر این کار را نکردید یا کودکتان تمایلی به غذا خوردن ندارد، ممکن است با مایعات شروع کنید و سپس به تدریج غذای جامد را اضافه کنید.

اگر اپیزودهای استفراغ ناشی از استرس یا هیجان است، سعی کنید در یک بازه زمانی بدون علائم، راه هایی برای کاهش استرس و حفظ آرامش پیدا کنید. خوردن وعده‌های غذایی کوچک و میان‌وعده‌های کم‌چرب در روز، به جای سه وعده غذایی بزرگ، ممکن است کمک کند.

 

 

پزشکی جایگزین

درمان‌های جایگزین و مکمل ممکن است به پیشگیری از دوره‌های استفراغ کمک کنند، اگرچه هیچ یک از این درمان‌ها به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته است. این درمان ها عبارتند از:

 

• کوآنزیم Q10 (ubiquinone) ، یک ماده طبیعی ساخته شده در بدن است که به عنوان مکمل در دسترس است. کوآنزیم Q10 به عملکردهای اساسی سلول ها کمک می کند.
• ال کارنیتین ، یک ماده طبیعی است که در بدن ساخته می شود و به عنوان مکمل در دسترس است. ال کارنیتین به بدن کمک می کند تا چربی را به انرژی تبدیل کند.
• ریبوفلاوین (ویتامین B-2) ، ویتامینی که در برخی غذاها یافت می شود و به عنوان مکمل موجود است. ریبوفلاوین در فرآیندهای میتوکندریایی بدن نقش دارد.

کوآنزیم Q10، ال-کارنیتین و ریبوفلاوین ممکن است با کمک به بدن برای غلبه بر مشکل در تبدیل غذا به انرژی (اختلال میتوکندری) کار کنند. برخی از محققان بر این باورند که اختلال عملکرد میتوکندری ممکن است عاملی برای ایجاد سندرم استفراغ دوره ای و میگرن باشد.

قبل از شروع هر مکملی حتما به پزشک مراجعه کنید و تشخیص سندرم استفراغ چرخه ای را تایید کنید. همیشه قبل از مصرف هر مکملی با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که شما یا فرزندتان دوز بی خطری مصرف می کنید و اینکه مکمل با هیچ دارویی که مصرف می کنید تداخل نامطلوبی نخواهد داشت. برخی از افراد ممکن است عوارض جانبی ناشی از کوآنزیم Q10 و ال کارنیتین، از جمله اسهال و بوی بدن ماهی را تجربه کنند.

 

مقابله و حمایت

از آنجایی که هرگز نمی دانید چه زمانی ممکن است قسمت بعدی رخ دهد، سندرم استفراغ دوره ای می‌تواند برای کل خانواده دشوار باشد. کودکان ممکن است به ویژه نگران باشند و ممکن است دائما نگران باشند که در هنگام وقوع یک اپیزود در کنار کودکان دیگر باشند.

ممکن است از ارتباط با دیگرانی که می دانند زندگی با عدم قطعیت سندرم استفراغ دوره‌ای چگونه است، سود ببرید.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

احتمالاً با مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه یا پزشک اطفال فرزندتان شروع کنید. اما ممکن است بلافاصله به متخصص بیماری های گوارشی ارجاع داده شوید. اگر در وسط یک دوره استفراغ شدید هستید، پزشک ممکن است مراقبت های پزشکی فوری را توصیه کند.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و بدانید که از پزشک چه انتظاری دارید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

• علائمی را یادداشت کنید، از جمله دفعات وقوع استفراغ و هرگونه محرک معمولی که ممکن است متوجه شده باشید، مانند غذا یا فعالیت.
• اطلاعات پزشکی کلیدی، از جمله سایر شرایط تشخیص داده شده را یادداشت کنید.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله عادات غذایی و هرگونه استرس عمده یا تغییرات اخیر - چه مثبت و چه منفی - در زندگی  را یادداشت کنید.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید، همراه داشته باشید.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک بپرسید.
•  

سوالاتی که باید از پزشک بپرسید

برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

• محتمل ترین علت این علائم چیست؟
• آیا آزمایشی لازم است؟
• به نظر شما این حالت موقتی است یا طولانی؟
• چه درمان هایی را توصیه می کنید؟
• آیا دارویی وجود دارد که بتواند کمک کند؟
• آیا محدودیت های غذایی وجود دارد که می تواند کمک کند؟

از پرسیدن سوالات دیگری که در طول قرار ملاقات پیش می آید دریغ نکنید.

از پزشک چه انتظاری باید داشت

آماده پاسخگویی به سوالاتی باشید که ممکن است پزشک بپرسد:

• چه زمانی علائم را تجربه کردید؟
• هر چند وقت یک بار یک دوره استفراغ شدید رخ می دهد و معمولا چند بار استفراغ می کنید؟
• اپیزودها معمولا چقدر طول می کشند؟
• آیا درد شکم را تجربه می کنید؟
• آیا متوجه علائم هشداردهنده ای شده اید که در راه است، مانند از دست دادن اشتها یا احساس خستگی غیرعادی، یا هر محرک رایج، مانند احساسات شدید، بیماری یا قاعدگی؟
• آیا با مشکلات پزشکی دیگری از جمله شرایط سلامت روان تشخیص داده شده اید؟
• شما یا فرزندتان چه درمان هایی، از جمله داروهای بدون نسخه و درمان های خانگی را برای سایر بیماری ها مصرف می کنید؟
• آیا سردردهای شدید دارید؟
• آیا کسی در خانواده تان سندرم استفراغ دور ای یا میگرن دارد؟

•  

کاری که در این بین می توانید انجام دهید

اگر یک دوره استفراغ شدید در جریان باشد، احتمالاً پزشک می خواهد شما یا فرزندتان را فوراً ببیند. اما اگر استفراغ از بین رفته است، استراحت کافی داشته باشید، مایعات اضافی بنوشید و از یک رژیم غذایی آسان هضم پیروی کنید. همچنین بهتر است از نوشیدنی‌های کافئین دار یا غذاهای حاوی کافئین خودداری کنید، زیرا ممکن است باعث ایجاد علائم شوند.